, , ,

Even rust… en dan weer door

Het was een ongelooflijk druk weekend, voor velen van onze vereniging. Zelf ben ik een halfuurtje geleden in de zetel geploft na drie lange en vermoeiende dagen. De goesting om ook maar iets te doen, moet ik ergens tussen het Sint-Romboutscollege en thuis verloren hebben. En toch… je moet het ijzer smeden als het heet is, je moet het nieuws brengen, heet van de naald. Dus dat doen we, daar gaan we voor.

Vorige week schreef ik al dat een hele delegatie van onze spelers zich geplaatst had voor de grote finale van FBJS op zondag 2 december, vandaag dus. En onze spelers hebben dat allemaal, stuk voor stuk, fantastisch gedaan. Johan sloeg zijn slag op het eiland van Catan, ten koste van niemand minder dan Wiebke, die dit seizoen maandenlang (ongeslagen?) het klassement aanvoerde. De aanval blijkt ook op Catan de beste verdediging en Johan promoveerde zichzelf tot Belgisch Kampioen Catan. Er kan -helaas- maar een iemand de winnaar zijn.

Maar Wiebke is en blijft een straffe madam die niet bij de pakken blijft zitten. Een veldslag verloren, maar nog niet de oorlog verloren. Van Catan volgt Wiebke The Great Western Trail en mag die als overwinnaar afsluiten. Een tweede gouden medaille komt naar Mechelen met Wiebke als Belgisch Kampioen The Great Western Trail.

In de korte ronde wist Patrick K. het goud te grijpen en tilt daarmee Level 8 een niveau hoger. Belgisch Kampioen Level 8, er spoken meteen nog meer van die flauwe zinspelingen door mijn hoofd, maar ik zal dat maar laten. Puur respect, voor onze drie kampioenen, maar natuurlijk ook respect en een heel dikke dankjewel voor al onze tornooispelers! Hoeft het nog gezegd? Volmondig ja, het kan niet voldoende gezegd: proficiat!

In de zaal van De Spelfanaat voerde een andere kampioen zijn eigen gevecht. In het kader van de warmste week en met als doel geld in te zamelen voor de Vlaamse Liga voor Fibromyalgie-Patiënten vocht Bjorn tegen de vermoeidheid in een spellenmarathon van 24 uur Hart voor Fibro. Als het aan Bjorn had gelegen, had hij de lat op 36 uur gelegd (zo leert het krantenartikel me). Een uitputtingsslag werd het ook, maar Bjorn blikt zeer tevreden terug op een bewonderenswaardige prestatie. Hartverwarmend, Bjorn, geweldig goed gedaan!

In het centrum van Mechelen was het dan weer verzamelen geblazen voor 18xx-fans en wel van vrijdag 30 november tot en met zondag 2 december in het Sint-Romboutscollege voor de Tweede Belgische 18xx Conventie. Daar de eerste conventie, op 18 augustus 2018, al een succes was, trokken we nu resoluut de kaart van een weekendformule en dat werd duidelijk gesmaakt. Van Duitsland, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Italië, Denemarken en Polen, kwamen spelers afgezakt naar Mechelen voor drie dolle dagen aandelen kopen en verkopen, spoor leggen en treinen laten rijden. 18xx spellen zijn zware, moeilijke en lange spellen waar speculeren en verhandelen van aandelen centraal staat. Dat daar de nodige tijd in kruipt, spreekt voor zich, zes uur is geen uitzondering, al zijn er kortere, maar minstens evenveel langere. Bram Vermeulen zong al in 1988 “ik heb een steen verlegd in de rivier,” exact 30 jaar later doen wij hetzelfde in 18xx-land. We hebben een steen verlegd, we hebben Mechelen op de kaart gezet. De krant kijkt nog met grote verbaasde ogen, niet begrijpend waarom je zo ver zou reizen voor een spelletje. David en ik weten wel beter. Gevestigde waarden in de 18xx-wereld, zoals The Train Rush, zijn lovend en geven ons enkel de moed en de energie om verder te gaan, om onszelf te overtreffen en wel van 7 tot 9 juni 2019.

Maar voor één iemand zal 1 december 2018 voor altijd in het geheugen gegrift staan. Voor één iemand werd het een lange en onvergetelijke dag. Stijn, die onze kleuren niet kon verdedigen op de finale van FBJS had daar immers een immens goede reden voor. Stijn trouwde gisteren. Wij wensen Stijn en Els een spetterend, gelukkig en lang leven samen. Van heel het bestuur, van heel Spellenclub Mechelen van harte proficiat met jullie huwelijk!