Al te vaak heb ik stukjes gelezen op websites waar men zich weer domweg heeft laten vangen door het gebruik aan modewoordjes. Het sloganesk taalgebruik, je weet wel, waar iemand fijn grootsprakerig denkt fenomenaal goed te zijn, maar eigenlijk meteen duidelijk maakt er geen snars van begrepen te hebben. Vacatures lijden er immens veel onder (je weet wel: zelfstandig kunnen werken, maar ook een goede teamplayer; zin voor initiatief en een hands on-mentaliteit met respect voor de hiërarchie; en natuurlijk lean thinking en agile reacting). Nog erger zijn de politieke goed-nieuwsberichten (denk maar aan de huidige regeringsvorming(en)). Maar de reclamewereld steekt wellicht iedereen de loef af.
Na even graven in mijn geheugen moet het eerste modewoordje van mijn jeugd “turbo” geweest zijn. Alles was turbo in die tijd, dus niet alleen de turbodiesel en de turbojet, echt alles werd turbo. Andere waar ik me mateloos aan ergerde waren nano, bio en eco… vooral die laatste twee, want die kaderen dan in het teken van duurzaamheid, waar je tegenwoordig ook mee wordt doodgegooid.
Het probleem is immers dat iedereen duurzaam wilt zijn, maar dat ze vaak niet verder komen dan milieu & omgeving, het klimatologisch en ecologische aspect, zeg maar. Duurzaamheid is echter zoveel meer dan dat. Ook wij, Spellenclub Mechelen, wil en moet duurzaam zijn. Neen, ik ga niet preken over afval sorteren of -stel je voor- de ecologische voetafdruk van spellen (en de consumptiemaatschappij waarin we vervallen zijn). Duurzaamheid handelt immers over “the three Ps“. Sorry dat dat even in het Engels moet, maar de drie p’s staan voor planet, people en profit.
Planet spreekt voor zich en staat voor het milieu en de omgeving. Net daar wil ik het niet over hebben. Profit staat voor winst en dat wringt in de hoofden van mensen. Vaak krijg ik de opmerking dat onze vereniging, een vzw, geen winst moet maken, maar dat is niet helemaal waar. Onze vereniging heeft niet als doel winst te maken, keert geen vergoedingen, laat staan dividenden uit, maar elke vereniging en elke vennootschap heeft als doel “winst” te maken. Winst moet je hier zien als “meerwaarde”. Onze vereniging wil wat geld in het laatje brengen om te kunnen groeien: een website te onderhouden, een spellencollectie aan te leggen, evenementen te kunnen organiseren en -in slechte tijden- een tegenslag te kunnen opvangen. Naast dat financiële plaatje zijn er ook andere vormen van meerwaarde: we kunnen mensen iets leren (via onze workshops bijvoorbeeld), nieuwe spellen laten kennen, medespelers (en gelijkgezinden) vinden, mensen bij elkaar brengen en een “community” creëren… Ook dat is winst!
Maar de laatste, people, is ongetwijfeld de belangrijkste. Als vereniging moeten we duurzaam omspringen met mensen, met onze leden, met onze vrijwilligers. Nu de dagen korter worden, de bladeren van de bomen vallen en het weer beduidend guurder wordt, vinden velen weer de weg naar onze spelavonden: bekende gezichten, nieuwe gezichten. Maar iedereen is wel even welkom, echt iedereen, laat dat duidelijk zijn. Het schoentje wringt echter dat “welkom zijn” en “je welkom voelen” niet altijd samengaan. En daar wil ik nu net naartoe: als vereniging is het ons doel, als actief lid is het je plicht om mee te werken, mee te bouwen aan een gezellige vereniging, een familiale sfeer. Opdat niet iedereen gewoon welkom is, maar zich ook ongelooflijk welkom voelt.
Laat dat ons modewoordje zijn: welkom!