Eerste zinnen, laatste woorden, ze hebben iets magisch. Het zal wel typisch menselijk zijn dat we zoveel belang hechten aan het eerste woordje van een peuter, aan de eerste zin van een groot en wondermooi verhaal of net aan de laatste woorden van een beroemdheid. Sprookjes beginnen traditiegetrouw met “er was eens”, meteen ook de (Latijnse) titel van dit stukje. De openingszin van Peter Pan vind ik persoonlijk wel een mooie: “All children, except one, grow up.” Ook Matilda heeft een schitterend begin: “It’s a funny thing about mothers and fathers.” De zin die daarop volgt is zo mogelijk nog intrigerender, zeker sinds ik zelf vader ben.

De grote verhalen, legendes, mythes, sagen, sprookjes… ze spreken ons aan. Is het de epiek, de heroïek, de mystiek of gewoon het feit dat we even kunnen vluchten, weg uit de dagelijkse realiteit? Wat maakt het uit, ze fascineren en intrigeren. En zo zijn ook spellen, ze creëren een sfeer en laten ons heel even de wereld rondom ons vergeten. Als held gaan we monsters te lijf, als vazal dingen we naar de gunst van de koning, als piraat bevaren we woeste zeeën en oceanen. Stuk voor stuk mooie verhalen, waar we nog vaak met veel plezier aan terugdenken.

Ook onze vereniging schrijft haar eigen verhaal. De epiek daarin is ver te zoeken en er is echt niets heroïsch aan het oprichten van een spellenclub. Doorzettingsvermogen en veel goede wil, dat heb je nodig, niet echt de meest uitzonderlijke vaardigheden. Laat die loftrompet dus maar.

En toch… Toch wil ik even neerschrijven hoe het allemaal begon. Aan mijn studenten vraag ik immers al te vaak: “Schrijf je dat niet op, voor je het weer vergeet?” Nu het nog allemaal redelijk fris in het geheugen zit, schrijf ik het dus ook maar op. Maar met welke openingszin?

Het eerste zaadje werd reeds in 2014 geplant, op 5 oktober om precies te zijn. Dat zaadje was een draadje op het forum Bordspelmania, getiteld “Spellenclub oprichten in Mechelen” en gestart door de mysterieuze incognitopsycho (mocht je jezelf herkennen, laat iets weten).

Velen waren geïnteresseerd, velen wilden wel, maar als niemand de handen uit de mouwen steekt, als niemand er zijn schouders onder zet, dan wordt het telkens niets. Geen wonder dus dat dat draadje een snelle dood stierf, maar door de jaren heen toch telkens weer wat nieuw leven in geblazen werd. De dappere GEEM deed op 9 februari 2017 een schitterende poging, waar ook ik (nogmaals) op reageerde. Niets loopt echter zoals gepland en van GEEM heb ik op Bordspelmania niets meer gehoord (als je toch lid bent, laat iets weten). Het vuur bleef echter smeulen. Twee dapperen bleven (wanhopig?) het vuur aanwakkeren, niet Asterix en Obelix, maar stroobak en wollyke. En bij deze twee leek het anders -wie weet was het anders- zo anders dat de passieve lezer in mij transformeerde naar een actieve schrijver. Was dit de opportuniteit waar ik jaren op wachtte? Wachtte ik eigenlijk op iets? Verwachtte ik eigenlijk iets? Ik wist het toen niet (ik weet het nu trouwens nog niet), maar er was maar een manier om daar achter te komen: reageren. En zo schoot, op 6 maart 2017, Filosoof in actie.

De reacties liepen onmiddellijk binnen. Stroobak was duidelijk actief en geïnteresseerd. De rest zou spoedig volgen. Na een boel mails en berichtjes, een doodle en een telefoontje, werd maandag 27 maart 2017 met stip aangeduid in enkele agenda’s. Place to be: de Via Via in Mechelen.

Gelukkig had mijn intuïtie me niet bedrogen (internetfora, je kan je toch makkelijk vergissen) want stroobak en wollyke waren van de partij, anderen wilden wel, maar waren om professionele of familiale (niet waar, Steven?) verhinderd. Voor het eerst konden er niet alleen namen, maar ook gezichten op de nicknames geplakt worden. Het werd een gezellige avond, zonder spellen, met Karl (stroobak), Anja (wollyke) & Patrick en mezelf, Luk (Filosoof), vier van de uiteindelijke oprichters van Spellenclub Mechelen vzw.

27 maart 2017 zouden we dus kunnen beschouwen als de echte start van onze vereniging. Het was een feitelijke vereniging, zoals dat heet, een veredeld vriendengroepje. Het zaadje van 2014 was eindelijk ontkiemd. De vraag was of het zou uitgroeien en bloeien tot iets moois. Een vereniging oprichten is immers één, een wekelijkse spelavond op poten zetten, is twee. Daarom zouden we -voorzichtig en afwachtend- twee spelavonden per maand organiseren, eentje op donderdag en eentje op zaterdag.

De eerste spelavond vond plaats op 27 april 2017. De zoektocht naar een zaal was op dat moment echter nog lang niet voltooid, maar we konden voor die ene keer terecht in een wijkcentrum. Rustig, goed verlicht en ideaal om te spelen, maar helaas onmogelijk op lange termijn.  Voor de tweede spelavond vonden we onderdak in de Moonzone, een e-sportsbar vlakbij het station van Mechelen. De meningen waren verdeeld, maar het had wel iets. Voor metal-fans zat de muziek alleszins al goed. Maar de opkomst op spelavonden was zeer wisselvallig. De ene avond een tafeltje met drie, een andere avond zes tafels en proppen om nog in het zaaltje te kunnen. Was het dit nu?

In maart hadden we nog tegen elkaar gezegd: “Als we tot in de herfst geraken, dan zijn we goed bezig!” Het werd herfst. En met het vallen van de bladeren, viel het nieuws van Luc, eigenaar van De Spelfanaat. Ze verhuisden naar Pasbrug, een wijk buiten de stadskern van Mechelen. Achter de nieuwe winkel was een grote ruime zaal die hij ter beschikking stelde van de Mechelse spelverenigingen. Het enige wat we moesten doen was ja zeggen. En ook wel hopen dat de leden ons zouden volgen, maar we gingen er resoluut voor.

Een nieuwe locatie impliceerde nieuwe dagen en uren. De spelavond op donderdag verdween, enkel zaterdag zou blijven, om de twee weken. Op dinsdagavond was er immers nog de wekelijkse spelavond van De Spelfanaat zelf.

Na enkele weken zei David dat hij een wekelijkse spelavond wou organiseren. Dat had immers een heleboel voordelen. Dat er dan ook wekelijks iemand paraat moest staan, kon hem niet deren en tot op heden doet hij dat vol overgave. David mist zelden een spelavond, een bezieler in hart en nieren.

En zo ging de bal helemaal aan het rollen.  De wekelijkse spelavonden waren een feit en het was overduidelijk dat we als startende vereniging het nieuwe jaar probleemloos zouden halen. Het zaadje was ontkiemd, het plantje groeide en had zich stevig geworteld in de goede Mechelse verenigingsgrond. Dat vond Patrick ook. Als ervaren tornooispeler vond hij het tijd worden dat onze vereniging in het tornooicircuit stapte. Maar dan kwam er meteen ook geld aan te pas.

Met ons vijven (Anja, David, Karl, Luk en Patrick) hebben we dan, op 4 januari 2018, alle zaken grondig overlopen: waar wilden we met onze vereniging naartoe? Eenieder wou zijn eigen klemtonen leggen, maar alle vijf wilden we overduidelijk dezelfde richting uit. We wilden een solide gezonde vereniging met een mooie toekomst. Een vzw oprichten leek voor ons toen de beste keuze. Ja, dat was veel werk. En net zoals een huis bouwen/renoveren/inrichten is het toch weer meer werk dan je oorspronkelijk dacht.

De registratie kost geld. Geld dat van iemand moest komen. Lidgeld was een evidente keuze, maar laag en haalbaar voor iedereen. En we moesten een naam kiezen, een beslissing waarvoor je niet over een nacht ijs mag gaan. Als officiële vzw kan je die immers niet zomaar veranderen. Brainstormen dus, maar wie kiest? De leden natuurlijk. En zo sloegen we twee vliegen in een klap: de leden betaalden met hun eerste lidgeld een stukje van de registratiekosten en mochten mee stemmen voor de definitieve naam.

Op 3 maart 2018 dienden we dan eindelijk onze statuten in op de griffie, op 5 maart 2018 werden we als vzw erkend en op 7 maart 2018 prijkte onze oprichtingsakte in het staatsblad. Qua naam werd door de meerderheid gekozen voor eenvoud en duidelijkheid: Spellenclub Mechelen vzw. Niemand zou nog kunnen vragen wat we zijn en vanwaar we komen. Ook dat is een pluspunt (op tornooien, bijvoorbeeld).

Het ledenaantal bleef groeien. Met de volgende lidgelden konden we een eigen website starten. De Facebook-groep zou natuurlijk blijven bestaan, maar alle informatie (en ook dit stukje) zouden vanaf nu gecentraliseerd worden op de website. Makkelijk terug te vinden, of toch makkelijker dan op Facebook.

Sta me toe een sprong te maken. Vorige zaterdag, 15 september 2018, sloot ons zestigste lid aan op de spelavond. We hadden gehoopt op 30 leden in het eerste jaar, we hadden gedroomd van 50, maar op 60 zou niemand ooit ingezet hebben. En toch… en toch…
Ondertussen hebben we ook al om en bij de 40 t-shirts en truien verkocht. Het logo met karakter, ontworpen door David, slaat dus overduidelijk aan. We hopen dat onze tornooispelers zich er gesterkt en gesteund door voelen. Om van het groepsgevoel nog maar te zwijgen.
En dat hebben we allemaal aan jullie te danken, aan iedereen die ons een warm hart toedraagt.

En net voor jullie willen wij ons blijven inzetten met spelavonden en workshops, met demonstraties en promoties, met familiedagen en conventies, maar bovenal zetten we ons in voor een vereniging waar iedereen zich thuis voelt.

Als rechtgeaarde Belg is elke reden tot feesten goed, maar we kunnen maar een verjaardag kiezen. We kozen voor de officiële oprichtingsdatum, 5 maart 2018. Op zaterdag 2 maart 2019 zullen we dan ook met veel plezier onze eerste verjaardag vieren tijdens de spelavond.