Lang geleden, in de tijd dat we nog in de Moonzone speelden, organiseerden we onze eerste LCG-spelavond. LCG staat voor Living Card Game en is een familie spellen van Fantasy Flight Games die allemaal focussen op deck construction (ik gebruik even de term deck construction om een duidelijk verschil te maken met deck building, zoals in Dominion, Star Realms en vele andere). Deck construction houdt in dat je voor het spel een deck samenstelt, met bepaalde restricties (aantal kaarten in je deck, aantal keer dezelfde kaart in je deck, kostprijs van de kaarten (vaak in punten of symbolen) enzovoort). Living betekent dat er nog steeds regelmatig nieuwe uitbreidingen uitkomen. In die zin lijken ze wat op CCG en TCG (collectible en trading card games), waar je booster packs koopt. Bij de boosters van een TCG weet je echter niet welke kaarten je koopt, bij de expansions van een LCG weet je dat wel. Je weet dus perfect welke kaartenset je moet kopen om een bepaalde kaart te hebben om uiteindelijk je deck te perfectioneren. Dat bespaart je veel zoekwerk en frustratie, het is helaas niet minder een melkkoe. De kassa moet immers blijven rinkelen, ook voor Fantasy Flight Games. Al beslis je nog steeds zelf hoe ver je in alles meegaat.
Maar goed, ik dwaal af. Zelf ben ik een grote fan van Warhammer Invasion, maar deze LCG is ondertussen al dood. Er komen geen nieuwe uitbreidingen uit en ook de algemene productie is stopgezet. Voor de ene een nadeel, voor de andere een voordeel, maar Warhammer Invasion was competitief, net zoals Star Wars LCG en A Game of Thrones LCG. Bij gebrek aan medespelers (en natuurlijk omdat ik fan ben van Tolkiens Middle Earth) sprong ik jaren geleden ook op de kar van Lord of the Rings LCG. Deze coöperatieve LCG speelt daarenboven heel goed solo en is nog steeds alive and kicking.
Op die fameuze thema-avond rond LCG kwamen enkele fans hun favoriete spellen voorstellen. Wat er gespeeld werd, is meer dan een jaar later niet zo belangrijk. Dat er gespeeld werd, des te meer. We raakten immers aan de praat en we leerden andere spellen kennen. Bart gaf toen een introductie van Arkham Horror LCG. Thomas, Kristof en ik waren er meteen weg van. Die avond nog maakten we een afspraak voor een tweede partijtje bij Bart thuis. En met een derde spelavond werd de campagne Night of the Zealot (uit de core set) afgerond. We besloten toen om de eerste cyclus The Dunwich Legacy (Fantasy Flight Games noemt de quest packs in eenzelfde campagne een cycle) te starten, een engagement van acht scenario’s (als ik me niet vergis). En ergens in die campagne zitten we nu.
Tot nu toe speelden we bij Bart thuis, om praktische redenen. Nu zaterdag, 15 september, spelen we in De Spelfanaat. Ben je benieuwd, wil je wat extra informatie of wil je eens een introductiespelletje, spreek ons zeker aan. De tafel ligt dan wel vol met ongure types en afstotelijke monsters, wij bijten zeker niet.
Kristof en Thomas zijn net zoals ik grote fan van Lord of the Rings LCG. Ook daar hebben we eens samen de invasie van Saurons troepen in Osgiliath proberen stoppen (in de print-on-demand The Massing at Osgiliath, een quest pack met een superieure moeilijkheidsgraad die speciaal voor een conventie werd uitgebracht). Het werd (meermaals) een maat voor niets.
In onze spellenclub zijn dus ook fanatieke spelers en grote liefhebbers van Living Card Games, alleen staat het niet meteen op het gezicht te lezen. Arkham Horror kan solo, Lord of the Rings kan solo, maar met meerdere spelers is het toch altijd leuker en komt het spel beter tot zijn recht, zeker door het samenspel van karakters en eigenschappen in het spel. Ben je dus geïnteresseerd, laat het even weten. Je kan gerust een startersdeck lenen voor een eerste spelletje.
En zo kom ik bij de titel (voor zij die niet echt thuis zijn in online gaming):
Looking for Group: Living Card Games!
Bron figuur: Fantasy Flight Games