Sommigen zagen het al op onze Facebook-pagina, we hebben weer iets leuks voor onze spelavond van 20 oktober 2018. Die avond komt Jonas De Meulenaere immers naar onze spelavond om zijn prototype Transplanet voor te stellen en te onderwerpen aan jullie deskundig oordeel. Dat the cult of the new heerst op onze spelavonden, dat hebben we al gemerkt. Velen zijn altijd wel in voor iets nieuws. Demonstraties, zoals we er al enkele hebben gehad, gaan er dan ook in als zoete koek. Nu wordt het pittiger. Een nieuw spel, tuurlijk. Een demonstratie, zeker! Maar nog in een cruciale fase van de ontwikkeling. Jonas zelf hoopt natuurlijk dat het spel piekfijn in elkaar zit, herspeelbaar, gebalanceerd en met de nodige spanning. Maar dat kan hij maar op een manier te weten komen: spelen, spelen en nog eens spelen. En bij voorkeur dan nog laten spelen door onbekende spelers, onbevooroordeelde spelers, ervaren spelers met een kritische blik, een duidelijke formulering en argumentering, een helpende hand en natuurlijk een bemoedigende glimlach. Voel jij je geroepen om eens te proeven van een spel in volle ontwikkeling, zeker eens langskomen op 20 oktober. Jonas brengt immers twee prototypes mee van Transplanet.

Maar wat is Transplanet eigenlijk? Die vraag stelde ik me -uiteraard- ook. De vraag “is het zoiets als Catan?” heb ik maar wijselijk achterwege gelaten. Die (stupide?) opmerking is menig veel-speler immers al beu gehoord. Mochten we elke keer een euro krijgen, de drank was gratis op onze spelavonden! Maar goed, ik dwaal weer af.

Voor Jonas is het natuurlijk ook moeilijk om Transplanet te omschrijven. Elke spelontwerper baseert zich wel ergens op: een mechanisme, een thema, een sfeer… Jonas zelf staat overduidelijk zot van het “pick-up and delivery” mechanisme, m.a.w. iets opladen om elders af te leveren. Neen, dat is geen nieuw mechanisme. Grote kleppers als Age of Steam en Railways of the World gebruiken het. Ook Himalaya (nu Lords of Xidit, al heb ik die nieuwe versie nooit gespeeld) en het blijvertje Istanbul zijn voorbeelden van dit mechanisme. Jonas zelf durft toegeven dat hij de mosterd haalde bij Piraten & Kooplui (Merchants & Marauders).

Het thema ligt natuurlijk weer mijlenver (of is het lichtjaren ver?) van de piraten. In Transplanet moet je planten gaan halen op aarde om ze dan naar je eigen planeet te brengen en daarvoor beschik je over gesofistikeerde vrachtschepen. Natuurlijk liggen er weer kapers op de kust, in het universum ben je immers nooit alleen. Plantjes ophalen ontaardt algauw in een race en die stevige vloot aanvalsschepen (die je ook ter beschikking hebt en die tot nu niets deed) ontketent een scherpe en gemene strijd.

Dat klinkt mij alvast als muziek in de oren: aardig wat spelersinteractie (geen multiplayer solitaire dus), richting wargame zelfs, met een stevige strategische onderbouw die toch weer vlot tactisch bijgestuurd zal moeten worden. Jonas voegt nog graag wat ruimtelijk inzicht toe (door het positiespel op het bord krijg je een kat-en-muis-spelletje als spelelement erin verweven) en laat meteen weten dat spelers met een dobbelsteenfobie best twee keer nadenken. Combat resolution gebeurt immers lekker old-school, met dobbelstenen dus. Daar houdt een fervente wargamer als ik natuurlijk van.

Allemaal leuke spelelementen om duimen en vingers van af te likken dus. Het spel is geschikt voor 2 tot 4 spelers (met 2 prototypes kunnen er dus 8 spelers aanschuiven, wat heel fijn zou zijn) en qua speelduur mag je een halfuurtje per speler rekenen. Dat zijn dus twee spelsessies op de spelavond! En ongetwijfeld een superleuke en leerzame babbel met Jonas achteraf.